American Horror Story - A mother's love story

Όλα ξεκίνησαν από έναν ψυχοπαθή γιατρό τύπου Frankenstein, στις αρχές του 19ου αιώνα, που κάνει κάτι παράλογα πειράματα σε νεκρά ζώα και ανθρώπινα έμβρυα, προσπαθώντας να παίξει τον Θεό και να καταφέρει το ακατόρθωτο. Να τους ξαναδώσει ζωή. Η γυναίκα του Nora Montgomery την πληρώνει πρώτη σ'αυτή την ιστορία εκδίκησης και "κατανομής δικαίου" και βρίσκει το παιδί της νεκρό. Από τότε περιφέρεται στο σπίτι θρηνώντας για το χαμένο μωρό της. Και έτσι ξεκινάει μια κατάρα βίαιων φόνων που περιφέρεται στις ζωές των επόμενων κατοίκων.
 Οι αδικημένοι, οι καταραμένοι του σπιτιού, γυρνάνε να πάρουν εκδίκηση. Μαζί με ένα συνδροματικό αγόρι που θέλει να εντυπωσιάσει τις θλιμμένες γυναικείες ψυχές, λόγω κακής σχέσης με τη μητέρα του. Λίγο μακελειό, λίγο εφηβικός έρωτας, λίγο κέρατο και εγκυμοσύνες και η καλύτερη συνταγή για να αποκτήσεις κοινό είναι έτοιμη.
 Η μητέρα που έχασε το παιδί της το 1922 (Nora) και έχει αναστατώσει όλο τον κόσμο, η μητέρα με την καταραμένη μήτρα (Constance) που έχει μετακομίσει στο διπλανό σπίτι πλέον, και η νεαρή ερωτευμένη μαθήτρια του Dr. Harmon, (Hayden) που τον καταδιώκει με τη δικαιολογία της εγκυμοσύνης της ακόμα και στο καινούριο σπίτι είναι οι βασικοί τρελάρες με τη γυρισμένη βίδα.


Nora Montgomery

Constance

Hayden McClaine

Εδώ είναι δύο ακόμα παραδείγματα από "μητέρες σε απόγνωση":

True Blood, Season 4: Mavis, το ανήσυχο πνεύμα που δολοφονήθηκε και θάφτηκε δίπλα στο παιδί της, λίγες ώρες αργότερα. Έχει επιστρέψει μέσω των "διαμεσολαβητικών" ικανοτήτων του Lafayette και αρνούμενη να καταλάβει την αλήθεια για την ίδια και το μωρό της, κάνει επικίνδυνα σχέδια χωρίς να νοιάζεται για τις ζωές που μπορεί να πάρει στο λαιμό της.

The Texas Chainsaw Massacre (2003): Henrietta, η φερόμενη ως αδερφή του Leatherface, συμπληρώνει το spooky cast της οικογένειας, κλέβοντας το παιδί του τελευταίου θύματος και κρατώντας το ως δικό της.

George Christopher is my new Hunk Moody.(And why I think he's adorable)

Bored to death, season 3.
 Ο George είναι γεγονός ότι μας αρέσει περισσότερο απ΄τον Jonathan (πρωταγωνιστή). Όμως γιατί συμβαίνει αυτό; Έχει το ίδιο ανάγκη μια γυναίκα με τους υπόλοιπους της παρέας, μπαίνει το ίδιο συχνά σε μπελάδες και πέφτει κι εκείνος θύμα του παράλογου ανταγωνισμού ανθρώπων σαν τον Richard. Οι γυναίκες έρχονται και φεύγουν, και πάντα καταλήγει αγκαλιά με τους τρελούς φίλους του. Μπορεί να μην ξεπερνάει το σκορ των άλλων, ούτε να μπαίνει σε λιγότερες περιπέτειες, όμως είναι ο μόνος που τα παίρνει όλα τόσο ελαφριά. Υποφέρει κι εκείνος όπως όλοι τους αλλά είναι συνέχεια σε party and pot mood!
  Απόγονος μιας άλλης εποχής, πιο προνομιούχας, μεταφέρει έναν καλοβαλμένο και αισιόδοξο αέρα όπου δεν είχες ν'ανησυχείς για τίποτα. Δεν έχει ανεπτυγμένους ηθικούς φραγμούς και γι'αυτό μπλέκει σε απίστευτες καταστάσεις όλη την ώρα. Για όσες φορές επαναλαμβάνει τις γκάφες του, επικαλείται την "κακή μνήμη λόγω χρόνιας χρήσης κάνναβης" και κάνεις δεν μπορεί να του κρατήσει κακία. Είναι ονειροπόλος, σαν τη γενιά του.
 Ο δεύτερος κύκλος τελειώνει με το αίτημά του για ένα όραμα: Let's get stoned! It's not the Amazon but we can make it lively. I need a vision now...". Η τελευταία του περιπέτεια λήγει με μια τύπισσα που του φτιάχνει pot-cookies και του βάζει ένα προτζέκτορα που προβάλλει ψυχεδελικές εικόνες γύρω-γύρω σε όλο το δωμάτιο. Χαίρεται σα μικρό παιδί και της λέει: "I want that too!". He's a moonchild! 

New cat in the bar.

  Θυμάμαι ήμουν τόσο τσιμπημένη μαζί του, που άλλαξα μέσα σ'ένα χρόνο τουλάχιστον τέσσερις φορές χρώμα στα μαλλιά μου. Γιατί ήθελα κάθε φορά να ανακαλύπτω μια καινούρια προσωπικότητα για να μη με βαριέται. Έκανα τα πάντα. Κάθε μέρα γινόμουν άλλος άωθρωπος με τα ντυσίματα που σκηνοθετούσα αλλά και τα εσώρουχα. Ακόμα και τη συμπεριφορά μου άλλαζα όσο μπορούσα για να μη τη συνηθίζει. Τη μία αθώα παιδούλα, την άλλη αγριοθήλυκο, την άλλη ανεξάρτητη τύπισσα από παλιές ταινίες, που μπαινοβγαίνει στις ζωές των άλλων ανάλογα με τη διάθεσή της. Σε κάποιες ακραίες στιγμές αγάπης, έπλαθα στη φαντασία μου ένα περίεργο σενάριο που θα μπορούσα μια μέρα να γράψω, ότι μια τρελά ερωτευμένη γυναίκα αποφασίζει να κάνει extreme make over για να αναζωογωνήσει το ενδιαφέρον του άντρα της. Μάλιστα τον χωρίζει, για να κάνει την ακραία μεταμόρφωσή της και να τον ξαναπλησιάσει ως μια άλλη γυναίκα πλέον. Όλα εν αγνοία του. Όλα για να μπορέσει να εξασφαλίσει περισσότερο χρόνο κοντά του.
  Εκείνος όμως πάντα με αντάμοιβε με την ίδια ανασφάλεια στο τέλος. Μια μέρα τον ρώτησα σε πανικόβλητη κατάσταση, τι να έκανα για να του κρατήσω το ενδιαφέρον. Μου απάντησε με μια χαιρέκακη και αυτάρεσκη φράση: " Δεν έχει σημασία η εμφάνιση ή οι εμφανίσεις. Αν είσαι πιο ωραία ή πιο ενδιαφέρουσα απ'την απέναντι. Και χειρότερη σου να είναι, μία είναι η αλήθεια: Είναι καινούριο μουνί. Και ποτέ δε θα νικήσεις το καινούριο". Από  τότε κατάλαβα πόσο αναλώσιμοι είμαστε όλοι στη Γη και πως σε όλα τα πράγματα ενέχεται ο θάνατος. Ακόμα και στο one night stand υπάρχει ένας μικρός θάνατος. Άρα θα συμφωνήσω με την ατάκα: "Η ικανοποίηση είναι ο θάνατος του πόθου".
  Και καθώς έπινα το ποτό μου με μια φίλη, εφτά χρόνια αργότερα, μπαίνει στο μπαρ μια καινούρια φυσιογνωμία. Μία τύπισσα λίγο νεότερή μου, πολύ όμορφη και στιλάτη. Λίγο πιο μετά θα έπαιζε με το συγκρότημά της. Είχε μπει με τέτοιον αέρα και τέτοιο δυναμισμό, που για λίγο νόμισα ότι όλοι κοκκάλωσαν. Όλο το μπαρ είχε γυρίσει και την κοίταζε. Αμέσως σκέφτηκα: "Το καινούριο..."