"Επέστρεψε με σταγονίτσες νερού στα χέρια της και κάθισε πάλι απέναντί μου.
<<Παρήγγειλες;>> με ρώτησε.
Ήθελα να της πω όχι και ούτε πρόκειται. Ήθελα να της πω να φύγουμε από κει. Ήθελα να της πω πως δε θέλω να φάω, δεν πεινάω, ήθελα να πω, άφησέ με ήσυχο, δε θα φάμε, δε θα ξαναφάμε ποτέ μαζί, γιατί δε με βοηθάς; Γιατί σου φαίνονται όλα αυτονόητα, γιατί πηγαίνεις στην τουαλέτα τόσο σίγουρη πως θα γυρίσεις και θα με βρεις εκεί που με άφησες, γιατί δε σκούπισες καλά τα χέρια σου, γιατί στάζουν, γιατί σου αρέσουν τα τορτελίνια, θέλω να πεθάνεις.
Τρόμαξα με τον εαυτό μου. Μ'αυτά που σκεφτόμουνα.
<<Όχι, αγάπη μου>>, της είπα, και σήκωσα το χέρι μου στο γκαρσόνι. <<Παρακαλώ>>."
"Αθήνα, εννέα Δεκεμβρίου"
Από τα διηγήματα "Νυχτερίδες" της Λένας Κιτσοπούλου.
Εκδ. Κέδρος, 2006
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου